jueves, 12 de febrero de 2015

MÚDANSE LOS TIEMPOS... NI SIQUIERA COMO SOLÍAN

Foto de Manolo Fernández.


SONETO DE LUIS DE CAMOENS

Traducción: Manuel Fernández Espinosa

MÚDANSE LOS TIEMPOS... NI SIQUIERA COMO SOLÍAN


Múdanse los tiempos, múdanse las voluntades,
Se muda el ser, se muda la confianza;
Todo el mundo se compone de mudanza,
Tomando siempre nuevas cualidades.

Continuamente vemos novedades,
Diferentes en todo de la esperanza:
Del mal fincan las penas en añoranza,
Del bien (si alguno hay) son saudades.

El tiempo cubre el suelo de verde manto,
Que fue cubierto ya de nieve fría,
Y en mí torna en lágrimas el dulce canto.

Y, fuera de este mudarse cada día,
Otra mudanza hace de mayor espanto:
Que no se muda ya como otrora solía.


SONETO ORIGINAL DE LUIS DE CAMOENS



Mudam-se os tempos, mudam-se as vontades,
Muda-se o ser, muda-se a confiança:
Todo o mundo é composto de mudança,
Tomando sempre novas qualidades.

Continuamente vemos novidades,
Diferentes em tudo da esperança:
Do mal ficam as mágoas na lembrança,
E do bem (se algum houve) as saudades.

O tempo cobre o chão de verde manto,
Que já coberto foi de neve fria,
E em mim converte em choro o doce canto.

E afora este mudar-se cada dia,
Outra mudança faz de mor espanto,
Que não se muda já como soía.

Luís Vaz de Camões, "Sonetos"

No hay comentarios:

Publicar un comentario